Robson, zauważ, że Rybal, a w komentarzu i TJ, pisali o schyłku kształcenia kadr z dziedziny rybactwa w Polsce, a to wcale nie oznacza kształcenia w zawodzie „rybaka”= rybaka jeziorowego (rozumianego przez Ciebie i wielu wędkarzy jako „poławiacza ryb sieciami w rzekach i jeziorach”). To, że przed laty odbyłem długotrwałe szkolenie wojskowe nie czyni ze mnie od razu „psa wojny” czy innego najemnika gotowego strzelać do ludzi (choć tego mnie też uczono). Dla technika rybackiego, a tym bardziej dla inżyniera rybactwa technika połowu ryb to był jeden z kilkudziesięciu innych przedmiotów (w dużej części poświęcony zresztą budowie i wykonywaniu narzędzi rybackich, a to również kasary, sadze do przetrzymywania ryb i inne narzędzia niezbędne w pracy przy rybach). Brak osób z gruntowną wiedzą dotyczącą środowiska życia ryb, ich biologii, sposobów zarzadzania populacjami w wodach różnych typów odda w niedługim czasie rozległy obszar decyzji w ręce osób nie do końca do tego przygotowanych (co już nierzadko się dzieje). Takim właśnie obszarem od lat stała się PSR (ichtiologa lub technika rybackiego można tam szukać ze świecą), w i w takiej instytucji, jak PGW Wody Polskie niewielu „zawodowców od ryb” znajdziesz. Nietrudno sobie wyobrazić dalszy ciąg tych tendencji, gdy schyłek tradycyjnego rybactwa (w tym również tradycyjnej u nas hodowli karpi) ograniczy „ciąg” do zawodu likwidując niestety rodzime środowiska naukowe i dydaktyczne (techników już formalnie nie ma) . Zanim zacznie działać „niewidzialna ręka rynku” (tutaj rynku pracy) upłynie sporo czasu. Braki kadrowe „zawodowców” trudno będzie zastąpić zapaleńcami (z całym szacunkiem do tych ostatnich). O, pardon, w zaopatrywaniu obywateli w ryby z wód słodkowodnych i morskich już skutecznie tych znienawidzonych „rybaków sieciowych” zastępują (pojedynczych rybaków upilnować było łatwo, wędkarzy … równie łatwo jak łapać setki pcheł).